Çağımızın hastalığı…

Günümüzün belki de en büyük hastalığı sorumsuzluk,

“Bana dokunmayan yılan bin yaşasın ”der gibi, kendi maddi ve manevi çıkarımızı ilgilendirmiyorsa, kılımızı dahi kıpırdatmıyoruz. Geçmişimizdeki aydın insanların yıllar evvel tespit ederek bizleri uyardığı halde, dinlemek ve uygulamak yerine daha da vurdumduymaz, daha da umursamaz oluşumuzu göz ardı edemiyorum.

Siyasette bile bakıyoruz ki İktidarlarca yapılan yanlış icraatları, kimi makamını, kimi kazancını, kimi ilerideki beklentilerini düşünerek, görmezden geliyor, umursamadığını görüyoruz.

Devletin gerilemesinin sebeplerinden tepkisizlik ve umursamazlık olduğunu, Kanuni Sultan Süleyman ve Yahya efendinin arasındaki sohbet anlatıyor.

Kanunî Sultan Süleyman, Osmanoğulları da çöker mi? Bir gün olur da yok olur mu? diye sorarak Yahya efendiye mektup gönderir.

Hazret’in cevabı çok kısa ve nettir:

“–Nemelâzım Sultanım!”

Sultan bu cevaba mânâ veremeyerek, Yahya efendinin yanına gider ve tekrar sorar. Yahya Efendi de bunun üzerine tekrar cevap verir:

“–Sultanım! Bir devlette zulüm yayılsa,

haksızlık yayılırsa,

işitenler de nemelâzım deyip uzaklaşsalar,

sonra koyunları kurtlar değil de çobanlar yese,

bilenler bunu söylemeyip sussa,

fakirlerin, muhtaçların, yoksulların, kimsesizlerin feryâdı göklere çıksa da bunu da taşlardan başkası işitmese,

Herkes kendi çıkarları doğrultusunda ben-ben diye devam ederse,

işte o zaman devletin sonu görünür.

Böyle durumlardan sonra devletin hazinesi boşalır, halkın itimat ve hürmeti sarsılır. Âsâyişe itaat hissi gider, halkta hürmet duygusu yok olur. Çöküş ve izmihlâl de böylece mukadder hâle gelir…”

Yahya efendi, yıllar evvel önce şu anki durumumuzu ne güzel de özetlemiş, değil mi?