HAKİKİ ZENGİNLİK

Öyle bir servete sahip ol ki kimse onu senden alamasın. Yaşlanmakla değeri azalmasın. Her zaman seninle birlikte ve yanında olsun. Şüphesiz ki bu ilimdir, fazilettir, güzel ahlaktır, beceri ve ustalıktır. İnsanlar sana verdikleri mevki, makam, rütbe, yetki, unvan gibi şeyleri senden geri alabilirler. Fakat Allah’ın sana verdiği ve içinde sakladığın serveti kimse senden alamaz. Dünyanın her yerine onunla birlikte gidersin ve her yerde o senin işine yarar. Maddi servet depremde, yangında yok olup gidebilir.

Himalaya keşişlerinden birini vaaz için bir köye çağırırlar. Münzevi vaaz verdikten sonra gitmek isterken ona para vermek isterler. “Benim buna ihtiyacım yok” der. Çok ısrar ederler o da para kesesini alır yola koyulur. Bir soyguncu yakalayıp “ver o paraları” der. Keşiş der ki: “ben para kesesini filan yere attım, inanmıyorsan git bak”. Soyguncu gider ve gerçekten dediği yerde parayı görür ve düşünmeye başlar. Adamın büyüklüğünü anlar kendisini dervişliğe kabul etmesini ister, müridi olur.
Bir gün Peygamberimiz hazreti Ayşe’ye kurban eti dağıttırdı ve döndükten sonra “bize ne kaldı” diye sordu, hazreti Ayşe “bir but kaldı” dedi. Peygamberimiz “hayır bize kalan o dağıttığındır, evdeki ise bizim değildir” dedi. Buradan anlaşılıyor ki servetin fonksiyonu insanlara yaramaktır. Önemli olan mal sevgisinin gönlü kaplamamasıdır. Malı hizmet etmek ve insanlara yararlı olmak için kullanmalı.