Kar sevinci

Küçücük, tüy kadar hafif..

Bembeyaz bulutlar sanki kirpiklerimize tutunmak için yere uçuşuyor.

Her yeri kaplayıp toprağa can olmasından öte, sonsuzu hayal etmeye de yarıyor.

Düşünsenize, her biri birbirinden farklı yapıda, trilyonlarca kar tanesi birbirine değmeden iniyor yeryüzüne ahenkle.

Bir araya gelince masalsı bir örtü kaplıyor gözümüzün alabildiğine. Sadece toprağa değil, berrak sessizliği ile kulaklarımıza da şifa. Normalde beyaz ışık gözü yorarken kar, bilmem siz de benim gibi düşünür müsünüz ama gözlerimizin görüşünü de netleştirdiği gibi zihnimizde kurguladığımız pek çok şeyi de netleştirmiyor mu?

Yağarken ne kadar aheste ve uyumlu ise ruhumuzda oluşturduğu da her anlamda bir netlik. Minicik buz taneleri eridiğinde hepimize bir bereket hediye ediyor. Kana kana içtiğimiz taptaze bahar suyu oluyor. Aklınıza gelebilecek her şeyi yıkayıp temizliyor. Karda halı yıkanırdı çocukluğumda, ama suyla değil karla. Ne güzel bir soğuk dezenfekte değil mi?

Salgından sonra sanırım daha çok özler olduk kar yağmasını. Salgına etkisi olmasa da bizi zorlayan diğer soğukalgınlığına bağlı etkenleri en aza indirgediği için. Sizi bilmem ama kar bana kendisi gibi berrak bir mutluluk veriyor.

Kızak yapıp karda kayan veya kartopu oynayan çocukların oyunu gibi, biz yetişkinlerin de içindeki çocuğu sevindirmesi gerekiyor belki de..

Kar bakalım en çok hangimize yakışacak?