ŞEHRİN IŞIKLARI
Özel olarak bir noktaya odaklanmak yerine, bir miyop gözüyle görmek gibi…
Hangi ülkede, hangi şehirde olursam olayım, illaki bir dönüp bakarım etrafıma, gece şehir nasıl görünüyor?
Her şehrin ışığı farklı gelir bana nedense…
Kimi daha kalabalık, kimi daha sakin, kimi telaşlı, kimi deli dolu…
Bir şehrin refah düzeyi ile gece ışıkları arasında bir bağ var mıdır diye düşünürüm zaman zaman…
Hani daha iyi ekonomik durumda olan şehirlerin daha sistematik ve mimari olarak insanı cezbeden bir görüntüsü olur ya…
Tersine, daha kendi yağıyla kavrulan, mütevazı şehirler daha az derli topludur, ama sıcacıktır yine de nedense, samimi gelir…
Sadece şehir değil elbette…
Kasaba ve köylerde de durum böyle…
Mis gibi havası olan bir dağ köyünde gece kendinizi nerede olursanız olun, evde gibi hissetmez misiniz?
İnsana huzur veren bir dinginliği olur, netliği de…
Örneğin bir kedi sokakta dolaşsa, yeterince yüksekteyseniz onun nasıl bir yön takip ettiğini izleyebilirsiniz. Bu da size bambaşka bir hayat koşuşturmacası içindeyken zihninizin dinlenmesi yoluyla bir değer katar…
Niye ormanı, denizi, ufuk çizgisini izlemek değil de, şehir ışıkları?
Kimlik gibi bence…
O şehrin parmak izi…
Şehrin ışıkları hayatın akışına dair izler taşır. Orada hayat ne hızda akıyor? Bu kaç kişinin umrunda olabilir? Birilerinin birbirine aşina olma ihtimalini bile…
Singapur’da birinin, herhangi bir evdeki ışığın altında yaşayan insanları tanıma ihtimali ile Bursa’nın bir dağ köyündeki birinin ışığı yanmayan evdekilerin nerede olabileceğine dair öngörüsü bir mi sizce?
En zoru da…
Bir yakınınızdan önemli bir haber beklerken veya çocuğunuzun ateşinin düşmesini ümit ettiğiniz gecenin ışıklarından dışarı bakmak değil midir?
“Nereden bakacağız o haldeyken?” diyebilirsiniz.
Ama bazen insan öyle çaresiz veya yalnız hissedebilir ki, o ışıklardan bile medet umabilir…
“Orada da birileri benimle aynı durumda mıdır acaba?” diye düşünüp umudunu yeşertebilir…
Bazen de o şehrin ışıkları sizi sarıp sabahın ilk ışıklarına kadar sizi teselli edebilir…
Gecenin içindeki yıldız tozu, şehir…
“Gözüne mil çekilmiş bir âmâ gibi evler” kalmadı artık…
Âmâ şehirler, âmâ zihinler, âmâ duygularla ışıl ışılız, gece bile…
Dr. Meryem ÇILDIR
YORUMLAR
